مهدی غزنویان

زندگی من

مهدی غزنویان

زندگی من

در مورد فیلم استاکر

در پست‌های قبلی در مورد منطقه نوشته بودم و در همانجا بود که به استاکر اشاره کردم . استاکر فیلمی است از کارگردان بزرگ سینما آندره تارکوفسکی . من این فیلم را ندیم پس در مورد فیلم حرفی نمی‌زنم . اما چند شعر در فیلم هست که اینجا پیدا کردم  وحالا برای شما می‌نویسم. برای دوستانی که می‌پرسند چرا کمتر بروز می‌کنم باید بگویم که این روزها سعی می‌کنم بیشتر بخوانم و طبیعتا در بین این همه نوشته‌های زیبا و حرف‌های قشنگ من باید بیشتر تلاش کنم . هم برای خودم و هم برای شما که به ذهن‌هایتان زحمت می‌دهید و مطالب را می‌خوانید.

امیدوارم از این چند شعر لذت ببرید:

                                                                                 1

باشد که رویا ها ، بارور شوند ، چنانکه شاید ...

 باشد که مردمان ایمان آورندگان باشند ...

و باشد که به سخره گیرند ، شهواتشان را

 چرا که آنچه شهوتش می نامند

                             توان نهانی احساساتشان نیست

                                                     بلکه سایشی است میان روح درون و جهان بیرون

 و فرای هرچه ...

باشد که بر خویشتن خویش ایمان آورند ...

باشد که چون خردان ناتوان شوند

 چرا که ضعف توانی مضاعف است و قدرت بی بها ...

آدمی چون زاده شود ، ضعیف است و منعطف

                                       و به مرگ مغلوب ، جامد است و ناهموار

به هنگام رویش ، درخت سست و ظریف است

                                       اما چونان که به خشکی ، سخته شود ، فراز مرگ اوست

جمود و قدرت ، یاوران مرگ اند ...

و ضعف و سستی ، صورتگران تازگی بودن ...

                         پس هر آنچه بر جمود خویش مزمن شود ، پیروزی نخواهد یافت.

۲

و زمین از زلزله ای عظیم در خود لرزید

و خورشید تیره گون شد

 به سیاهی گیسوان تنیده در هم

و کاسه ی ماه ، لبریز از خون گشت

 و ستارگان آسمان بر زمین فرود آمدن

 چونان انجیربنی که از بادی سهمگین

                                             نارسیده انجیرکانش را می پراکند

و آسمان شکافت و چون طوماری در خود پیچید

و کوه و جزیره ای بر جای خود در نماند ...

و شاهان زمین

                و بزرگان

                         و توانگران

                                        و دلیران

                                                  و زورمندان

                                                                و آزاده مردمان

خویش به غارها و صخره ها و کوهها ، نهان کردند

و فریاد بر آوردند بر صخره ها :

" فرو ریزید بر ما

                  و نهانمان دارید از اوی

                                      آنکه بر سریر شاهی نشسته است

                                                                      آنکه سخت است در غضب

  چرا که موعود روز خشمش در رسیده

                                       و اینک که راست مجال مقاومت ؟ "

  ۳

تابستان سپری شد

             و کتیبه ی یادبودی بر جای نگذاشت

                                            خورشید کماکان گرم بود

                                                                        اما این نیز کافی نبود

حقایق را توان تحقق بود

            چونان کرک نرم گیسوانت

                                     محصور شده در کف دستانم

                                                                        اما این نیز کافی نبود

اهریمنی از بین نرفت

                  اما در آینده ای نیک انجام

                                         جهان در شور می درخشید

                                                                        اما این نیز کافی نبود

زندگانی جاودان پنهان بود

                 و این مرا به خنده وا می داشت

                                         و من سرمست خوش اقبالی بودم

                                                                        اما این نیز کافی نبود

برگی هرگز پژمرده نشد

                   شاخه ای هرگز نشکست

                                 و روز ، چون آینه ای درخشانشان می نمود

                                                                         اما این نیز کافی نبود

 

۴

چشمانت را دوست می دارم ، ای دوست....

و آن فریبنده حرکات آتش وارش را ....

و هنگامی را که به ناگاه خیره می شوند

                                به سان آذرخشی آسمانی که همه جا را می لرزاند

اما من چیز دیگری را در شگفت و تحیرم ....

چشمانت را

           زمانی که به زیر افکنده شده اند

 هنگامی که شعله های آسمانی عشق در آنها فرو خفته است

و در آن گاه

                 می توان از میان مژگان اندوهگینت

                                            خواهش غمگین و سرد آرزوها را دید

مراسم تولد فروغ ۱۵دیماه ۸۶ ظهیر الدوله

دیروز به مناسبت تولد فروغ فرخزاد به همراه تعدادی از اعضای کلوب فروغ به ظهیر الدوله رفتیم . مراسم ساعت 15 شروع شد و ما حدودا تا ساعت 16:30 آنجا بودیم. در مجموع مراسم خوبی بود اما یک مورد آزار دهنده هم داشت و آن حضور افرادی با گرایش های سیاسی بود که من فکر میکنم بر صمیمت فضای حاکم تاثیر گذار بود در ضمن همین مساله در آخر نزدیک بود برای من موجب یک دردسر  بزرگ بشود که به خواست خدا  سوء تفاهم بوجود آمده برطرف شد و به خیر گذشت .

گذشته از این حرف ها این اصلا  روش درستی نیست که ما در چنین گردهمایی هایی که برای بزرگداشت مفاخر ادبی کشور برگزار میشود بدنبال منافع حزب و دسته خودمان باشیم . امیدوارم آن دسته از دوستانی هم که برای این مقاصد به این گونه گرد همایی ها می آیند هر چه زودتر  راه بهتری برای ابراز وجود پیدا کنند و باعث گرفتاری و دردسر دیگران نشوند.

                                                         

                         حضار در حال شعر خوانی 

 

                                    

          گل ها و شمعی  که بچه های کلوب آورده بودند

                                                        

 

 

                         تعدادی از اعضا که البته این عکس در آخر مراسم گرفته شد

 

           

 پایان مراسم و بسته شدن در(به توصیه زهره عزیز از درب به در تصحیح شد) ظهیرالدوله

 

سعی میکنم به محض اینکه عکس های دیگه ای از مراسم دیروز توسط دوستان ارسال شد در تاپیک های بعدی اضافه کنم

استاکر

 

منطقه یک موقعیت زمانی و یا مکانی خاص است که در آن سطح اگاهی به شدت افزایش می یابد.

 

البته این چیزها نظر من است در مورد منطقه که میتواند با برداشت شما متفاوت باشد:

 

در منطقه شرایط آب و هوایی متغیر است.

از نظر مکانی در محدوده خاصی قرار دارد که هر کسی نمی تواند به آن وارد شود.

وقتی آنجا هستید همه آرزوهای راستین شما بر آورده می شود.

بدون راهنما نمی توان وارد منطقه شد.

منطقه دارای یک آستانه است.

آستانه در اتاق آرزوهاست.

در انتهای اتاق  و در تراس اتاق.

جایی که رو به یک سرزمین بی نهایت است.

در منطقه روح شما و روح جهان یکی می شود.

موقعیت خود آستانه در منطقه متغیر است (یعنی اگر امروز اینجاست فردا در جای دیگری قرار دارد)

برای رفتن به منطقه باید مشقت های زیادی را طی کرد.

بعضی ها اصلا تا الان اسم منطقه را نشنیده اند.

بعضی ها منطقه را ندیده اند.

بعضی ها دوست دارند به منطقه بروند.

بعضی ها راهنمای منطقه هستند.

یعضی ها می خواسته اند به منطقه بروند اما نتوانسته اند.

یعضی ها برای مدت کمی در منطقه بوده اند.

بعضی ها همیشه فکر میکنند که در منطقه هستند.

بعضی ها همیشه در منطقه هستند.

!و بعضی ها خود منطقه هستند و وقتی شما با آنها هستید ناخود آگاه در منطقه قرار دارید

 

البته می تواند یک کافی شاپ ، یک رستوران ، یک خانه ، یک اتاق ، یک تاکسی ، یک دوست ، یک استاد و یا یک چیزی که تصورش را نمی کنید برای شما شرایط منطقه را بوجود بیا ورد.

در مورد فیلم استاکر تارکوفسکی هم باید بگویم این فکر برای اولین بار وقتی به میان آمد که در مورد این فیلم صحبت کردیم . این فیلم داستان سه مرد است که به یک محدوده محافظت شده وارد می شوند تا آرزوهایشان را بر آورده کنند . استاکر به معنی راهنما می باشد.